De engel van Avrigue

Vertaald uit het Italiaans door Mieke Geuzebroek en Pietha de Voogd

De hoogstgelegen olijfgaard klampte zich als een grote vlinder met bestofte vleugels vast aan een steile helling. Verder naar beneden verzonken olijfgaarden en rotsen al in de schaduw van het schemeruur en toonden een stofloze schoonheid, droef en bijna luguber.

Gregorio, zeeman op een zwitsers vrachtschip, keert terug naar zijn geboortedorp Avrigue, in het Italiaanse Ligurië. Daar hoort hij dat een jongeman uit de buurt, Jean-Pierre, van de rotsen is gestort. Was het zelfmoord? Waren er drugs in het spel?

De rest van zijn vakantie mijmert Gregorio over de ware toedracht van de val. Hij dwaalt door de olijfgaarden, langs de rotsige bergpassen en tuurt over zee. Langs de oudjes die voor hun huizen in de zon zitten, wandelt hij naar het café van de Nederlander. En hij treft vrouwen: de mysterieuze Ester en Laurence, en Martine, de moeder van Jean-Pierre.